Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Εσύ, μόνο Εσύ! ~ You, only You!

Εσύ, μόνο Εσύ! ~ You, only You!


Που ήρθες και μου ζωγράφισες 
με χάδια, το κορμί μου.
Σαν λάφυρο εμφύλιου πολέμου
κέρδισες, την ψυχή μου.

Στ' αστέρια, σπίτι μου 'χτισες
κι αμπάρωσες την πόρτα.
Γνωρίζοντας, πως ο έρωτάς μας
δεν δέχεται δεσμά.

Ηδονή του μυαλού μου.
Εσύ, μόνο Εσύ!

Που τα κρυμμένα μου όνειρα 
 είδες μες την ματιά μου.
Επιβάλοντας την αύρα της σιωπής
 και της αγάπης στ' όριά μου.

Σκορπίστηκες στον ουρανό
έγινες φως, να με φωτίζεις.
Δίνοντας γεύση στην σκέψη μου 
τις γκρίζες λέξεις χρωματίζεις. 

Της καρδιάς μου, ταυτότητα.
Εσύ, μόνο Εσύ!

Ξένα βήματα ακολούθησα
κι όμως χάθηκα στα δικά σου.
Έγινες τ' όραμα της ζωής 
κι ονειρεύομαι, τ' όνειρά σου.

Τα δάκρυα της χαράς μου
στου χρόνου, την κλεψύδρα.
Μου 'μαθες τρόπους να κοιμάμαι 
στα σύννεφα, ήρεμα τη νύχτα.

Της Μοίρας μου, επιλογή.
Εσύ, μόνο Εσύ!

Παλμός μου έγινες γλυκός
των αισθήσεων, παραζάλη.
Αβέβαιο αν νικήσω ή αν χαθώ
 στου έρωτα την πάλη.

Ακολουθώντας την ηχώ σαν μαγεμένη
να 'μαι στο πλάι σου δική σου.
Με παράλληλες, καυτές ανάσες 
μεταλαμβάνοντας το φιλί σου.

Η γλώσσα των χεριών μου.
Εσύ, μόνο Εσύ!

Ίσως δεν θα 'χω μυαλό
 αύριο να σκεφτώ.
Ίσως ούτε και μιλιά 
να στο φωνάξω.
Ίσως όλοι με σταυρώσουν
 απόψε γι' αυτό. 
Κι όσα σμιλεύω με λόγια
 δεν σου γράψω.

Δεν σ’ αποχαιρετώ.
 Ούτε και σ’ απαρνιέμαι.
Μια ευχή σου μονάχα κρατώ:
''Μακρυά μου μην φεύγεις 
από Εσένα κρατιέμαι''

Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου 2012

 Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα. 
Σας ευχαριστώ.

Poem by, toxotina '73

Εσύ, μόνο Εσύ!

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Ερώτων δρόμοι

Ερώτων δρόμοι





























Οι μακρινοί προορισμοί θέλουν ψυχή
θέλουν απόφαση μεγάλη και θυσία
να μη σε πνίγει της φυγής η ενοχή
μόνο να χάνεσαι στου ‘θέλω’ την ουσία....

γιατί αυτή το ξέρω είναι η ουσία...


Ερώτων δρόμοι σκοτεινοί
και μονοπάτια
μη ψάχνεις φώτα στη σκηνή
κλείσε τα μάτια...
Ερώτων δρόμοι σκοτεινοί
κορμιά και χάδια
μα πάντα αυτοί,οι μακρινοί
μένουν σημάδια...


Οι μακρινοί προορισμοί είναι κοντά
είναι στο σώμα σου κρυμμένοι και κοιμούνται
κι όταν ο Έρωτας αστράφτει και βροντά
βλέπουν το δρόμο τους ξανά και τον θυμούνται...

μα δεν τον ξέχασαν ποτέ γι’αυτό θυμούνται...


MIPS

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Σ αγαπώ

Σ αγαπώ

Σ αγαπώ   
Δεν είναι φως του ήλιου
στη ματιά
Δεν είναι άνεμος σε συννεφιά
Δεν είναι

Σ αγαπώ

Δεν είναι χτύπος στην καρδιά
δεν είναι σκίρτημα στιγμής
Δεν είναι ούτε πόνος

Σ αγαπώ

Μην ψάξεις το γιατί
Μην με ρωτήσεις λίγο η πολύ
Μην με κοιτάξεις μες τα μάτια και μου πεις
Φοβάσαι ?
Ναι θα σου πω γιατί είναι ώρες πια
που δεν τα αντέχω
Μακριά μου να 'σαι

Σ αγαπώ

Δεν θα στο γράψω
σε ερωτικό γράμμα
Δεν θα στο πω
Δεν θα στο στείλω
με τριαντάφυλλα
Δεν το μπορώ

Όμως

Μπορώ να σ αγαπώ
Όμως μπορώ να ονειρευτώ
Μπορώ ατελείωτα τις ώρες μου
Στη σκέψη σου να σπαταλώ
Ατέλειωτα να χάνομαι
Σ ένα ταξίδι σ ένα άλλο ουρανό
να ζήσω στο χέρι σου να πιάνομαι

Σ αγαπώ
Χτύπο με χτύπο της καρδιάς
Δάκρυ με δάκρυ της ματιάς
Η αναπνοή μου σου μιλά
Σου λέει... πνοή μου!!

Σκύβω τα χείλη και δειλά
Σου ψιθυρίζω
Σ αγαπώ θέλω να είσαι δική μου

Μη μιλάς
Μη μου δακρύζεις θε μου
Σ αγαπώ

Με τη ματιά σου πέ μου

(Έψαχνα ώρες σε στίχους ποιητών
Να βρω μια λέξη που να μοιάζει στην αγάπη
Βρήκα μονάχα μια σε μια άκρη
Ήταν το σχήμα στο χαρτί
Που άφησε όταν έσταξε το δάκρυ )

Σαν γεύση από ζωή

Σαν γεύση από ζωή


Γλυκιά  σαν γεύση από ζωή
Σαν χείλη από αγάπη
Στα μάτια μου στέκεις μπροστά
Στης σκέψης μου την άκρη

Ψάχνει η ματιά σου για να βρει
Τη λέξη που ταιριάζει
Να κάνει ρίμα στην καρδιά
Που σ αγαπώ φωνάζει

Στάζει στα χείλη σαν κρασί
Σαν θεία κοινωνία
Η κάθε λέξη που ‘χεις πει
Του έρωτα ευλογία 

Αχτίδα  ήχου στη σιωπή
Στου κόσμου το σκοτάδι
Είναι η δικιά σου η φωνή
Αγγελικό μου χάδι

Αντάμωσα στην όψη σου
Της μοίρας το γραμμένο
Το πιο όμορφο μου  ριζικό
Που χρόνια περιμένω

Αντάμωσα και χάθηκα
στην όμορφη ματιά σου
στους δρόμους της αφέθηκα
που βγάζουν στην καρδιά σου

Σε κοίταξα με της ψυχής
Τα μάτια μου και είπες
Εμένα οι δρόμοι της ζωής
Είναι μονάχα λύπες

Με κοίταξες με της ψυχής
τα μάτια και είπα φτάνει
εγώ της κάθε σου στιγμής
χαράς θα είμαι λιμάνι

Κύλησα δάκρυ της ψυχής
Δροσιά να σου χαρίσω
Τα μαύρα όλα της ζωής
Για πάντα να σου σβήσω

Άνθισες μέσα μου ζωή
Ζωγράφισες αγάπη
Με χρώμα την αγάπη σου
Και τ’ ακριβό σου δάκρυ
Πανέμορφα μου Μάτια μου
Πώς να σου το μιλήσω
Καθ’ ένα απ’ τα κομμάτια μου
Με σένα να κολλήσω

Δεν έχω άλλο δρόμο πια
Της προσευχής μου λύση
Μέσα από σένα ο θεός
Ήτανε να μιλήσει

Σαν άγγελο του σ έστειλε
Χαρά να μου χαρίσεις
Τη χούφτα της αγάπης μου
Αγάπη να γεμίσεις

Κι αν τα ποτάμια των καιρών
Αδιάβατα θα μοιάζουν
Στην αγκαλιά μου εσύ να μπεις
Ποτέ μη σε τρομάζουν 
Να το θυμάσαι μια ζωή
Πως είμαι εγώ δικός σου
Και χίλιες αν θα χρειαστεί
Θα είμαι ο άνθρωπος σου

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ


Πονά η σκέψη σαν σε φέρει
μπροστά στα μάτια της ψυχής.
Κι η ανάσα πιο πολύ βαραίνει
σαν κάνεις μέρες να φανείς.

Τα όνειρά μας ξεδιπλώνει
που 'χω κρυμμένα στο συρτάρι.
Τις αναμνήσεις ξεφυλλίζει
μες της μνήμης τ' ακρογιάλι.

Μύρια καλέσματα μου στέλνει
σαν το θαλασσινό μελτέμι.
Στην αύρα του έρωτα λουσμένη
πάνω σ' ανάλαφρη νεφέλη.

Φιλί στα χείλη μας κερνάει
του πόθου με τέχνη ιερή.
Και το κορμί μας αναζητάει
θε να πλαγιάσουμε μαζί.

Πιστά η καρδιά μου υπακούει
στα σενάρια της ζωής.
Βαθιά τα χτυποκάρδια ακούει
ικετεύει η Φωνή της σιωπής.

Τόση αγάπη πως θες να χωρέσει
στη σελίδα σ' άδειο χαρτί.
Την ύπαρξή μας γερά έχει δέσει
από ατόφια χρυσή κλωστή.

Όσο η σκέψη αυτή τριγυρίζει
κι όσο κάνει κύκλους η Γη.
Χτίζω γέφυρες σ' ότι χωρίζει
η Δύση απ την Ανατολή.

Το ερωτικό μας ταξίδι αρχινάει
κι ανοίγει δρόμους στον ουρανό.
Πάνω στο φεγγάρι θε να μας πάει
να γεμίσει ο κόσμος ''σ' αγαπώ''

Το ποίημα μπορεί ν' αποθανατίσει
την στιγμή αυτήν που ζω.
Το χρόνο άφησε να μας οδηγήσει
και κράτησέ με, είμαι εδώ.

 Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.

Poem by, toxotina73

Πέμπτη, 26 Ιουλίου 2012


ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ



Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

ο δρόμος για τον παράδεισο

ο δρόμος για τον παράδεισο



Ο δρόμος για τον παράδεισο
περνάει από την γέφυρα της κόλασης.
original and custom color pencil artwork
by Carol Moore

Έχεις ανακαλύψει που υπάρχει η γη του Παραδείσου .
Είσαι μοναδικός !
Θέλεις να γίνεις πλούσιος .
Σε όλα σου .


Σκέφτεσαι πως  θα είναι εύκολο να  χτίσεις μια γέφυρα 
κι  όποιος θέλει να περάσει για εκεί ,
θα σου αφήνει το αντίτιμο για να έχει το ελεύθερο να το κάνει.
Δεν είσαι πολιτικός μηχανικός
οπότε επιστρατεύεις ότι υπάρχει στο διαδίκτυο σχετικά με
γνώσεις που μπορείς να αποκτήσεις για το αντικείμενο ,
ρωτάς γνωστούς και φίλους, κατεβάζεις και δεκάδες
φωτογραφίες από γέφυρες και ξεκινάς το χτίσιμο .
Βλέπεις , διαβάζεις , φτιάχνεις ώσπου μια ωραία πρωία
έχει τελειώσει το οικοδόμημα και δίνεις το ελεύθερο
στον πρώτο διαβάτη .


Δίχως δισταγμό πατά εκείνος επάνω αφού βλέπει
πόσο όμορφο έγινε το έργο σου, αφού του το λες εσύ
ο ίδιος ο χτίστης ... σε εμπιστεύεται και ξεκινά να
περάσει απέναντι ... μόνο που εσύ ξέρεις πόσο
ασφαλής είναι αυτή η γέφυρα και εκεί προς το τέλος
της διαδρομής δίνεις έναν πήδο και πατάς γη την ώρα
που η γέφυρα γκρεμίζεται και παρασέρνει τον άτυχο
που σε εμπιστεύτηκε και είπε να περάσει απέναντι .
Σηκώνεται ο έρημος παραλοισμένος από το χτύπημα,
δεν κατάλαβε ούτε από που του ήρθε, τον πιάνεις
κι εσύ στην μουρμούρα και φεύγει από εκεί που ήρθε
χωρίς και να σου ζητήσει τα ρέστα .


Είσαι όμως ανικανοποίητος !
Πρέπει να χτίσεις πάλι αυτή την γέφυρα, τώρα πια ξέρεις
και θα την κάνεις καλύτερη, ομορφότερη, ζηλευτή ...
ασφαλή όμως θα την κάνεις ?
Να λοιπόν που την ξαναχτίζεις και μάλιστα ακόμα πιο
καλύτερη από την πρώτη, να που έρχεται και ο επόμενος
διαβάτης που θέλει να περάσει απέναντι  και  για αντίτιμο
σου δίνει την εμπιστοσύνη του και να ...
πάλι πριν το τέλος της διαδρομής εσύ ξαναπηδάς με ασφάλεια
και εκείνος βρίσκεται σαβουρντισμένος στο βάθος του
ξεροπόταμου να μετράει αμυχές και σπασίματα ...
αλλά κι πάλι τα καταφέρνεις και με την πονηριά σου
τον στέλνεις από εκεί που ήρθε χωρίς να σου ζητήσει τα ρέστα .


Το κακό είναι πως σου αρέσει να χτίζεις γέφυρες
κι ας μην ξέρεις πως να το κάνεις και να έρχονται οι
διαβάτες να περάσουν γρήγορα απέναντι εκεί που τους
περιμένει το όνειρο να το ζήσουν και εσύ ξανά και πάλι
να πηδάς αλώβητος ξανά και ξανά ...


Βέβαια εδώ πρέπει να το πούμε ...
πως υπάρχουν και παρατηρητές σε όλη αυτή την εργολαβία,
το χτίσιμο και το γκρέμισμα !

Είναι αυτοί οι κλακαδόροι που βρίσκεις παντού γύρω από
πρόσωπα που αναζητούν τα 15΄ αναγνωρισιμότητας που
τους ανήκουν σε αυτή την ζωή και που ανυπόμονα περιμένουν
να είναι οι επόμενοι διαβάτες στην γέφυρα που ξανά και ξανά
βλέπουν να γκρεμίζεται εμπρός τους .
Είναι αυτοί που ενώ μπορούν να απλώσουν τα χέρια
και να βοηθήσουν τους άλλους διαβάτες , εκείνοι
αντίθετα  χοροπηδάνε στις άκρες της γέφυρας
προσπαθώντας εναγωνίως να τους γκρεμίσουν
ώστε μετά να πάρουν εκείνοι την θέση τους .


Δεν ξέρω πως λέγεται εκείνος που θέλει να
παραστήσει τον πολιτικό μηχανικό και χτίζει γέφυρες που γκρεμίζονται ...
Δεν ξέρω ούτε πως λέγονται εκείνοι που
απολαμβάνουν το κάθε γκρέμισμα και περιμένουν την σειρά τους ...


Ξέρω πως  θα χαρώ να  δω  τους ανθρώπους που χτίζουν χάρτινους πύργους
επάνω στις ελπίδες και στα όνειρα των άλλων  κάποια στιγμή να μη προλάβουν
να πηδήξουν έξω με ασφάλεια και να πάθουν  όσα έδωσαν .
Ξέρω πως δεν θα χύσω σταγόνα δάκρυ για εκείνους που θα
μπορούσαν να προλάβουν το κακό και δεν το έκαναν νομίζοντας πως
αυτοί θα είναι τυχεροί και η γέφυρα θα τους αντέξει .



Αυτό ήθελα σήμερα να γράψω
ακατανόητο ίσως  ή απόλυτα κατανοητό ?
Όπως το πάρει κανείς .




Levina





Τρίτη 21 Μαΐου 2013

ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΝΑΓΛΥΦΗ ΜΟΡΦΗ


ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΝΑΓΛΥΦΗ ΜΟΡΦΗ

Φεγγάρι ανάγλυφη μορφή
εσύ π' όλα τα βλέπεις
την ψάχνω σαν μικρό παιδί
πες μου θα έρθει να με βρει
πες μου εσύ θα ξέρεις


Στείλε την πούλια να μου πει
μήπως είναι με άλλον
φεγγάρι ανάγλυφη μορφή
ρίξε το βλέμμα σου σ' αυτή
να πάψω να πονάω


Φεγγάρι ανάγλυφη μορφή
εσύ που μ' αναστένεις
πες της να έρθει ως εδώ
να πάψω να λιγοψυχώ
και μην με αποπαίρνεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΟΥ ΑΓΑΠΩ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΟΥ ΑΓΑΠΩ

Έριξα τον εγωισμό
για ένα σου αγαπώ
μα εσύ εσύ με διώχνεις
για πια αγάπη μου μιλάς
πια αγάπη
αφού στο γκρεμνό με σπρώχνεις


Μα άδικες παραβολές
βρισιές βρισιές και προσβολές
λες κι είμαι το ρεμάλι
να μου ζητάς να σέρνομαι
στου βούρκου το κανάλι


Έριξα τον εγωισμό
μήπως πεις το αγαπώ
μα εσύ εσύ με πνίγεις
για πια αγάπη μου μιλάς
πια αγάπη
που το μαχαίρι μπήγεις

ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ


ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ

Αυτό το υποσυνείδητο
νύχτες με τυραννάει
πονάει έρχεσαι στα όνειρά μου
σαν κεραυνός αλύπητος
χτυπάς τα βράδια την καρδιά μου


Μου έγινες απαραίτητη
όμως με απωθείς
γιατί ψυχή μου ευαίσθητη
έρχεσαι στα όνειρά μου
χαρά μου τρυφερή

Και τάζεις ότι με αγαπάς
με κάνεις και γελάω
σκορπάω από χαρά
ξανά όμως πονάω
γιατί μετά σε ψάχνω


Αυτό το υποσυνείδητο
ξέρω θα με σκοτώσει
πόση αντοχή μου απέμεινε
βέλος είναι αλύπητο
που στην καρδιά μου ξέμεινε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΦΕΓΓΑΡΟΜΕΛΑΜΨΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΟΥ


ΦΕΓΓΑΡΟΜΕΛΑΜΨΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΟΥ

Θα σ' αγαπώ για μια ζωή
μέσα απ' τα όνειρα
στ' υπόσχομαι ψυχούλα μου
χωρίς φραγμούς και όρια

Έχω στα χέρια τη χαρά
που μου' φερες εσύ
και την κρατώ τόσο σφιχτά
με πάθος και στοργή


Φεγγαρομελαμψη λατρεία μου
είναι σα να'σαι σπίτι
η πιο γλυκιά μαγεία μου
το πιο γλυκό σπουργίτι


Θα σ' αγαπώ για μια ζωή
και ας είσαι μακρυά
στ' ορκίζομαι ψυχούλα μου
μέσα από τη καρδιά

Έχω στα χέρια τ' άρωμά σου
που μου' φερε τ' αγέρι
και παίρνω δύναμη καλή μου
μονάκριβο μου ταίρι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ


ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ

Είναι η ζωή αρχάγγελος
το διάβα της φτερά
και κάθε αυγή παράξενη
κουρασμένα πουλιά


Φτερά που πεταρίζουνε
φτερά που χάνουν ύψος
φτερά που τσαλακώνονται
απ' της ζωής το ύφος


Είναι η ζωή μεθυστικιά
διάβα κι ηλιαχτίδα
μα κάθε σύννεφο μουντό
σβήνει την ελπίδα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Απαγορευμένη αγάπη… Posted on 05/09/2011


Απαγορευμένη αγάπη…

Ήταν ερωτευμένη μαζί του… Κι εκείνος την αγαπούσε πάρα πολύ.
Όμως η αγάπη αυτή ήταν απαγορευμένη…
Όπως και πολλές άλλες εκεί έξω. (Δεν παύουν όμως να είναι αγάπες…)
Δε μπορούσαν να είναι μαζί όσο και να το ήθελαν και οι δυο τους.
Έτσι βρίσκονταν κρυφά! Μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Εκείνος έκανε τα πάντα για να βρίσκεται έστω και λίγες στιγμές κοντά της.
Τις λάτρευε αυτές τις στιγμές.
Όλη μέρα ονειρευόταν να έρθει το βράδυ για να βρεθεί κοντά της.
Το ίδιο και εκείνη. Όλοι μέρα ετοιμαζόταν για να τον συναντήσει.
Όταν ερχόταν το σούρουπο φορούσε τα καλά της και το πιο μεθυστικό της άρωμα και ετοιμαζόταν να πάει να τον βρει!
Έφευγε πάντα κρυφά από όλους.
Το ραντεβού τους πάντα στο ίδιο μέρος, στο δικό τους παλάτι… εκεί ψηλά μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Στην άκρη του ουρανού…
Στο πιο φωτεινό αστέρι! Εκεί ζούσαν ευτυχισμένοι. Ο ένας στην αγκαλιά του άλλου!
Μακριά από όλους και από όλα. Και εκείνες τις ώρες που γίνονταν έναν, ο ουρανός έπαιρνε το πιο γλυκό του χρώμα.
Όλοι έβλεπαν τον ουρανό και ήξεραν… ότι οφείλονταν στην ένωση του παράνομου ζευγαριού.
Όταν όμως έφτανε εκείνη η ώρα για να χωριστούν έβγαινε ο ήλιος και έκαιγε τη γη.
Τότε οι άνθρωποι δε μπορούσαν να κοιτάξουν τον ουρανό και καταλάβαιναν πως το παράνομο ζευγάρι είχε χωριστεί.
Και περίμεναν πότε θα συναντηθούν ξανά…
Αλλά αυτή η αγάπη ήταν απαγορευμένη. Ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Ποτέ, ποτέ, ποτέ….???
σταλμένο μέσω mail