Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

«Ίσως η απουσία σου είναι παρουσία

«Ίσως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι,
Χωρίς να πας να κόψεις το μεσημέρι
Σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς
Πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,

bluerose.gif


Χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι
Που ίσως άλλοι δε θα δουν να χρυσίζει,
Που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει
Σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,

244100-187431-Red%20Rose.jpg

Χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις
Απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου,
Καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,

253224-500-August.JPG

Και από τότε είμαι, γιατί εσύ είσαι, 
Και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε, 
Και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.»

2183538064_be93b1e838.jpg

ΧΑΡΜΟΣΥΝΟ ΛΑΒΔΑΝΟ

ΧΑΡΜΟΣΥΝΟ ΛΑΒΔΑΝΟ

sleeping-beauties.jpg
Μέσα στη βενζινέρημο ξεράθηκε κι ο πονος -
η αγάπη στο τασάκι` πολιτικό κιγκλίδωμα...
Ποιά φρίκη είν' το φώς πού μ' έχει άρπάξει
          κι ο αμφίβραχυς!
Κλαίει κι αναδακρυώνει ο χαλασμός ονόματι
          όραση
κ' είναι σαλόνι η ματιά μου σ' αυτό τ' αλώνι
          το φαρδύ του φεγγαριού
με αργυρόχροα ταμένα στην απόγνωση
χωρίς τη γλώσσα-μέγαιρα να διαγουμίζει λήθη
          μέσ' απ' της μνήμης τη φορμόλη.
Θαυματουργός τη θεωρία του τροχού σας τη δασκάλεψα
 τα ασθητήρια μαστίζοντας
αγχιθανής αγχίθεος αγχινεφής κι αεροβάτης μόνος
ο ήλιος είναι το πάγιο προσθέτει η δασύτριχη σελήνη.
Δεν παίζω σοβαρότητα κι αναδεύω φυσικοχημικά
 συμπεράσματα
τρελόσωστος: οπτική ευφυία ο σερίφης ανόλβιος
ασπάζομαι τη γη με γοερές μου γονυκλισίες ανώφελος
εγώ ανταλλάσσω πυρά μονάχα με το θάνατο -
 καταλαβαίνεις;
Οταν ξεμέθαγα τις αλκοολικές βελόνες απ' τα τρυπήματα
η ψυχανάλυση του άγιου μαδούσε τη λάμψη του καθρέφτη
το σώμα σου αποπλέει ωσάν χάρτινο με ξεφλουδίσματα
 χρόνου
από χρυσίζουσα οχιά το πεπρωμένο σου δεν εκκολάφτηκε
 κι αποπλέει το σώμα σου
       κρατώντας ηχητικά χάμουρα
στα θηλυκά ερείπια του Ηρώδειου όπως αιφνίδια
 μου φάνηκε πως έπιασε φωτιά
       η άρπα.
Ξημερώνει μέ ατμώδη βουνά μάντισσες φωνασκίες κοτόπουλα
 χαρτορίχτρες
       απεχθαίρω τη στύση μου μελάτη
κι ω Θεέ μου ας μπόρηγα νάμπαινα κάποτε για πάντα
 στον ύπνο. 
Νίκος Καρούζος