A ΠΑΘΟς ...ΕΡΩΤΑς...ΑΓΑΠΗ..

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με
Αγαπημένη αίσθησις
Επέστρεφε και παίρνε με
Όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη
Κι επιθυμιά παλιά ξαναπερνά στο αίμα,
Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται
Κι αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με τη νύχτα ,
Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται.

Κωνσταντίνος Καβάφης.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Ανθρώπινα και στω'ι'κά ...με σεβασμό...στον πουριτανισμό σου αυτό θα σκύψω...
Είναι που δεν κατάλαβες ποτέ...ή ίσως και δεν σ' αφήσαν...τη φλόγα μέσα σου που καίει...ποτέ να μην ανάψεις...
  Μα αν το ''καμίνι'' της ''φωτιάς''ποτέ σου δεν αντίκρυσες...ούτε  και τόλμησες να δρασκελίσεις...ποτέ σου δεν ερμήνευσες τη λέξη  ΠΑΘΟς τι σημαίνει...
Να σου μιλήσω θάθελα ...και τρυφερά να σου το πω...αυτοί που σε δυσκόλεψαν ,τα αισθήματα τα αληθινά...τη φλόγα σου να σβήνεις...πριν την ανάψεις και την δεις...την ηδονή και την χαρά μισούνε...
    Γλυκό το πάθος...δυνατό σαν τη φωτιά...μα να το περπατήσεις ..σαν θελήσεις...ξυπόλητος θε να βρεθείς...μες τα νερά μες τη φωτιά...και μες τις λάσπες...θα χωθείς....
Μοναχικός ο δρόμος της αγάπης ...μοναχικός του έρωτα...μα ακόμα πιο μοναχικός...του πάθους και της φλόγας.
Μη φοβηθείς ..περπάτα τον...κι αγκάθια και νερά και φλόγες ας πατήσεις..κι ας ''λερωθείς''... συνάμα....
 ( Κείμενο -Σοφία Θεοδοσιάδη.)
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

 Είναι τα βράδια αυτά τα Φθινοπωρινά που οι καρδιές ανοίγουν και μέσα κλείνουνε βαθιά κι αυτούς που δεν τολμούνε...
Μη μου θυμώνεις που εγώ μπορώ και να τολμάω...το πάθος μου να μην το αγνοώ ...να μην το πολεμάω...στα ''χέρια'' του ν'αφήνομαι...χωρίς να λογαριάζω...αν για το ''κόστος ''του αυτό...ψυχή θα πρέπει και να καταθέσω...
είναι που στη ζωή αυτή κατέβηκα εγώ να ζήσω...σεργιάνι δεν μου ταίριαζε ...σ' άλλων ζωές να κάνω ...
Ο έρως θέλει δύναμη ...μα και το πάθος κότσια...
      ( Κείμενο -  Σοφία Θεοδοσιάδη ).
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Γιατί έτσι είναι η ζωή φίλοι μου......
Χορεύεις όσο κρατάει το '''πάθος''''...το ταγκό που  σ' αρέσει ....
Κι ύστερα ''''φεύγει '''το πάθος και πάλι εσύ ... ο ένας...που ακόμα
δεν έσβησες τη φλόγα...συνεχίζεις να ''''χορεύεις νοερά''''το ταγκό της ζωής....Μη λυπάσαι..σε καθε περίπτωση .....το '''στροβίλισμα''' της ζωής. δεν σταματά..... -.για τους ερωτευμένους και τους ζωντανούς...... 
    ( Κείμενο -Σοφία Θεοδοσιάδη)
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Είναι επικίνδυνοι οι πουριτανοί ...κι ας μέσα από τους '''μεγαλόσταυρους''..την ήρεμη και... ''καθώς πρέπει''...εικόνα τους αυτή..κι ας μας παρουσιάζουν..κανείς ποτέ από το Θεό δεν είδε και γραμμένες...πως η απόλαυση και η χαρά απαγορευμένες είναι...
Το μήλο που έδωσε η Εύα στον Αδάμ ...φτιαχτό και κατασκεύασμα.. και σε κάποιου ''πουριτανού''...με στόχο και σκοπό...το νου και εγεννήθη...
Ένα είναι βέβαιο πως εσύ ...το βρώμικο δεν το επιδιώκεις....
Να ζήσεις θέλεις μάτια μου...και την ζωή ως το μεδούλι να ρουφήξεις....
     ( Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη ) 
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Πιστεύω στην ποίηση, στον έρωτα, στο θάνατο,
γι’ αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασία.
Γράφω ένα στίχο,
γράφω τον κόσμο˙ υπάρχω˙ υπάρχει ο κόσμος.
Από την άκρη του μικρού δαχτύλου μου ρέει ένα ποτάμι.
Ο ουρανός είναι εφτά φορές γαλάζιος. Τούτη η καθαρότητα
είναι και πάλι η πρώτη αλήθεια, η τελευταία μου θέληση.
Γιάννης ΡΙΤΣΟς...     (ΥΠΟΘΗΚΗ).
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Άνθιση και φθορά...
Γέννηση και θάνατος...
Παρόν και παρελθόν..φορτωμένο μνήμες ...λήθη και μνήμη ...
Η ποίηση...το δειλά όμορφο ...είναι πιο δυνατό από το φανταχτερά όμορφο...
Κι ο έρωτας...η κρυμμένη βαθιά ...η σιωπηλή ομορφιά της καρδιάς..
είναι πιο εκφραστική και  από την κραυγαλέα...
    ( Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη .)
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Ό,τι δεν ζήσαμε...το άπιαστο....φωλιάζει μέσα στην ψυχή μας και την δονεί...την θλίβει....μα και την τρέφει συγχρόνως...
Τα βήματά μας επιστρέφουν ξανά και ξανά...στην φευγαλέα τρυφερή ανάμνηση που....άναψε τη σπίθα....του φευγαλέου έρωτα...
.
Δεν παίρνουμε ποτέ την απάντηση θαρρώ....αν είναι αποκύημα της φαντασίας μας η εξιδανίκευση....ή η ομορφιά ,που θα θέλαμε νάχει ,ένας ιδανικός  έρωτας....

Μας αξίζει να '''βουτάμε ...να τολμάμε...να αρπάζουμε τη '''στιγμή'''που μας συμβαίνει...να γευόμαστε τα κομμάτια αυτού του έρωτα....για μην μένουν στην ψυχή μας...οι χαρακιές του ανικανοποίητου....

Καλύτερα να περπατήσεις ξυπόλητος...προς την ομορφιά που σου κλείνει το μάτι...έστω κι αν ακόμη γεμίσουν αγκάθια στο τέλος τα πόδια σου....παρά να μένεις ακίνητος ...κοιτάζοντας τον δρόμο από μακριά....
  ( Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη )
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Μια μαγική μουσική...άκρως ερωτική...με ένα βίντεο μοναδικό...: Κρυμμένη Αγάπη ..σε γλώσσα Ναπολιτάνικη..

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
 ,

Πόσες φορές δεν χάσαμε   το έδαφος κάτω από τα πόδια μας, πόσες φορές και δεν απελπιστήκαμε..δεν '''πενθήσαμε''' χωρισμούς....γιατί... είμαστε ανθρωποι από σάρκα και οστά φτιαγμένοι...μα έχουμε  και μια  καρδούλα που έχει ανάγκη από φροντίδα...και από μια ζεστή αγκαλιά...
Για την αγάπη σας μιλώ...που όσο κι αν κρυφτείς...αν ανοιχτή μένει η καρδιά σου ...θάρθει και θα τρυπώσει...ξαφνικά...
Αν όμως δεν την φοβηθείς... και αν στην αντίπερα όχθη ..τολμήσεις να περάσεις...
της αναζήτησης της σιωπηλής ...ταυτόχρονα και  κραυγαλέας μέσα σου αγάπης ...κι αν αποφασισμένος είσαι εσύ να  δώσεις ...εεε...τότε και θα πάρεις...
( Κείμενο -  Σοφία Θεοδοσιάδη )

Στίβοντας καρδιά...πίνοντας έρωτα ♪♫•*¨*•.¸¸❤

Όμορφη Νύχτα...

Οι Αναλφάβητοι 

του Ερωτα

είναι μπροστάρηδες 

στα χαρακώματα της 

Αγάπης..

Καλημέρα Κόσμε..!! 

Αναρτήθηκε από AERIKO στις 2:31 π.μ.

Το Σημαδι Του Ερωτα - Δωσε Μου Λιγακι Ουρανο - Παριος

Ενας πλατωνικός έρωτας – απωθημένο | Αγγελική

Δεν είναι ασυνήθιστο ένας έρωτας να γίνεται απωθημένο και να στοιχειώνει το μυαλό και την καρδιά για πολλά χρόνια. Αυτό διηγείται η φίλη Αγγελική στην δική της ιστορία για ένα πλατωνικό έρωτα που ενώ την πλήγωσε και της δημιούργησε πολλά προβλήματα, αυτή δεν μπορεί να τον ξεχάσει:

Με τον ** γνωριστηκαμε πριν 8 χρονια τυχαια σε ενα γηπεδακι… το πρωτο που προσεξα ηταν τα ματια του… βαθυ γαλαζιο χρωμα και εντονο βλεμμα.  Στην αρχη δεν τον εβλεπα καν ερωτικα.

Ηταν ομως τοσο ευγενικος, ευχαριστος…  ηταν αυτο που ηθελα να ειναι ο ανθρωπος με τον οποιο ημουν τοτε σε σχεση και ηταν ο πρωτος μου ερωτας, αλλα μονο ετσι δεν ηταν…

εκεινο τον καιρο χωρισαμε… εκεινος ρωτουσε για μενα και ετσι το εμαθε.  καναμε παρεα μαζι αλλα ποτε δεν μου ειχε εκφρασει τα αισθηματα του ανοιχτα και καταλαβαινα οτι γενικα του ηταν δυσκολο να το πει, ωστοσο το εδειχνε…

μεχρι που με βρηκε μια μερα μονη οπως πηγαινα σπιτι της φιλης μου και μου το ειπε… «θελω να σε βρω μονη σου» ειπε, «να μιλησουμε για μας»… καταλαβα… μιλησα μετα στη φιλη μου και μου ειπε να προσπαθησω μαζι του επειδη ειναι καλο παιδι και θα ηταν ευκαιρια να ξεχασω τον πρωην μου…

το ιδιο βραδυ κιολας καθομουν μεχρι αργα στο μπαλκονι μου και αναρωτιομουν τι να κανω.  μεχρι που μου στελνει μηνυμα ο πρωην μου και μου λεει πως φερθηκε επιπολαια, μετανιωσε και με θελει πισω… εγω τον ηθελα πολυ και ετσι τον δεχτηκα αμεσως.

εστειλα εκεινο το βραδυ μηνυμα στον ** και του ειπα τι εγινε.  του ζητησα να με καταλαβει και πως αυτο δεν ηθελα να χαλασει την ιδιαιτερη σχεση που ειχαμε… μου ειπε οτι δεν τρεχει τιποτα!

τελικα χωρισα οριστικα με αυτο το παιδι μετα απο λιγο καιρο…  υστερα απο 2 χρονια που εβλεπα τον ** αραια και που, βρεθηκαμε στην ιδια παρεα.  ανταλλαξαμε τηλεφωνα, γνωριστηκα με τους φιλους του και απο τοτε βγαιναμε καθε μερα μαζι…

Στην αρχη ηταν καλος και προστατευτικος… με εκανε να νιωθω η μονη γυναικα πανω στη γη… με κοιτουσε στα ματια.  δεν αφηνε κανενα φιλο του να με φλερταρει και καθε βραδυ επεμενε να με γυρναει εκεινος σπιτι… .  κι ολα αυτα ενω δεν τα ειχαμε…

σιγα σιγα τα αισθηματα μου γι αυτον αλλαξαν.  εγιναν τρυφερα,  ερωτικα… αρχισα να του εκφραζω το ενδιαφερον μου… μεχρι που αρχισα να νιωθω κατι πρωτογνωρο γι αυτον… κατι που δεν ειχα ξανανιωσει ποτε ξανα… τον ερωτευτηκα με τοσο παθος και τοση ενταση που δεν είχα νιωσει ποτε ξανα…

Ομως τοτε ολα αλλαξαν!   αρχισε να ειναι αδιαφορος, να με αφηνει με την παρεα του και να φευγει, να φερνει γνωστες του στην παρεα και να μιλαει μονο μαζι τους… να φλερταρει μπροστα μου μαζι τους… το μονο που δεν αλλαξε ηταν οτι ηθελε να ξερει που ειμαι, με ποιον μιλαω, ποιος μου στελνει μηνυματα και γενικα ελεγχε την καθε μου κινηση οχι οπως πριν ευγενικα και διακριτικα, αλλα σαν να περνουσα απο δοκιμασια!

Ο ανεκπλήρωτος έρωτας

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί πολλοί καταπιάνονται με το θέμα του έρωτα, ενώ ο ανεκπλήρωτος έρωτας παραμένει πάντα κάπως στο σκοτάδι, στην αφάνεια; Λίγοι επιλέγουν να αναμετρηθούν μαζί του στα φανερά και να ανοίξουν τα χαρτιά τους.
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι επώδυνος και πολύ προσωπικός, χωρίς ίχνος εγωισμού, με πολλή απογοήτευση όμως και μια αίσθηση ιδανικού. Εδώ βρίσκεται και η παγίδα του ανεκπλήρωτου έρωτα – δεν απομυθοποιείται ποτέ, δεν περνά δοκιμασίες, δε φθείρεται και παραμένει κάπου, να ελλοχεύει, να μας μπλέκει σε φαύλους κύκλους συναισθημάτων και σκέψεων, ονείρων και επιθυμιών που ίσως να μην έχουν καν σχέση με την πραγματικότητα, παρά μόνο τη δική μας.

Η ένταση του ανεκπλήρωτου έρωτα

Ο ανεκπλήρωτος έρωτας εκφράζεται διαφορετικά από φύλο σε φύλο – φυσικά μιλώντας πάντα σε γενικές γραμμές. Για τους άνδρες, ο ανεκπλήρωτος έρωτας έχει να κάνει με μια χαμένη ευκαιρία, και είναι συνώνυμο μιας απογοήτευσης, γιατί ίσως δεν μπορούν να καταλάβουν τι έφταιξε για την αποτυχία και τη χαμένη κατάκτηση.
Για τις γυναίκες ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι κάτι πιο βαθύ και πιο έντονο, ένα απωθημένο που πάντα θα ζει κάπου μέσα βαθιά τους, ακόμα και όταν ζουν ευτυχισμένα στο πλάι ενός νέου συντρόφου. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας για τις γυναίκες μοιάζει περισσότερο με μια χαμένη μάχη, αλλά όχι με έναν χαμένο πόλεμο… πάντα θα περιμένουν κάπου για να τελειώσουν αυτό που άφησαν μισό. Και τότε συνήθως ή επέρχεται η πλήρης καταστροφή ή ένας πραγματικά πολύ έντονος έρωτας που θα ανεβάσει στα ουράνια και τους δυο.
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας αφήνει ένα μόνιμο ερωτηματικό στην ψυχή… τι θα είχε συμβεί άραγε αν… κι αυτό το αν καίει για μέρες, μήνες, χρόνια… ίσως και πάντα. Για αυτό και ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι τόσο σιωπηλός και τόσο ηχηρός ταυτόχρονα, αφήνοντας χαρακιές και σημάδια στην καρδιά.

Σχέσεις από απόσταση

Σχέσεις από απόσταση: όσο και αν μας φαίνεται περίεργο ή αμήχανο, συμβαίνει πραγματικά πολύ συχνά γύρω μας. Πολλές σχέσεις δεν ξεκινούν έτσι, αλλά λόγω συνθηκών, δουλειάς, σπουδών, πολλοί καταλήγουν να βλέπονται μερικές μέρες το χρόνο.
Ωστόσο, πόσο ρεαλιστική είναι μια σχέση από απόσταση;
Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο έρωτας από απόσταση έχει ημερομηνία λήξης που έρχεται πολύ πιο γρήγορα από ότι σε μια συμβατική σχέση. Αναμφισβήτητα, τα ζευγάρια που ζουν χωριστά έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλες δυσκολίες και εμπόδια. Κάποιοι τα καταφέρνουν, κάποιοι άλλοι όχι.

Οι σχέσεις από απόσταση κινδυνεύουν από ανασφάλεια και ζήλεια

Ο μεγαλύτερος εχθρός των σχέσεων από απόσταση είναι η ανασφάλεια, η αμφιβολία και κατά συνέπεια, η ζήλια. Η ρήξη σε μια τέτοια σχέση μπορεί να ξεκινήσει πολύ εύκολα, από κάτι μικρό και ασήμαντο, το οποίο μεγαλοποιείται λόγω της απόστασης και της έλλειψης άμεσης επικοινωνίας.
Όταν ο σύντροφος βρίσκεται μακριά, όλα μπορεί να μοιάζουν σημαντικά και ασήμαντα την ίδια στιγμή. Πολύ συχνά, η απόσταση δημιουργεί συναισθηματικό και σεξουαλικό κενό, το οποίο μπορεί να καλυφθεί –έστω και προσωρινά – από κάποιον άλλο.
Η ύπαρξη τρίτου προσώπου και μιας κρυφής σχέσης είναι σαφώς ένα από τα βασικά προβλήματα των σχέσεων από απόσταση, χωρίς να είναι και τα μοναδικά. Συνήθως, το συναισθηματικό κενό που δημιουργείται οδηγεί στην αποξένωση, που είναι και η βασική αιτία χωρισμού.

Οι σχέσεις από απόσταση αντέχουν όταν είναι δοκιμασμένες

Οι σχέσεις και ο έρωτας δεν απαιτούν πάντα την καθημερινή επαφή. Πολλές σχέσεις μπορούν να διατηρηθούν έστω και από απόσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν ο έρωτας είναι φρέσκος και οι δυο σύντροφοι δεν έχουν προλάβει να δημιουργήσουν στενούς δεσμούς και να δεθούν, τότε προφανώς υπάρχει πρόβλημα. Ωστόσο, μια δοκιμασμένη σχέση που βασίζεται σε πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον, μπορεί να επιβιώσει ή ακόμα και να ανανεωθεί.
Ίσως για μερικούς ανθρώπους η απόσταση να παίξει καταλυτικό ρόλο στο να καταλάβουν ότι ο σύντροφός τους είναι πράγματι ο άνθρωπος με τον οποίο θέλουν να μοιραστούν τη ζωή τους. Ίσως πάλι, η απόσταση και η έλλειψη να δυναμώσουν τους δεσμούς μεταξύ των συντρόφων, αφού θα έχουν δοκιμάσει τις αντοχές τους και θα έχουν ξεπεράσει από κοινού πολλά εμπόδια.
Οι άνθρωποι που ζουν έναν έρωτα από απόσταση έχουν συνήθως μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα… φταίει προφανώς το άδειο μαξιλάρι δίπλα στο δικό τους, ή το ότι ο χάρτης δείχνει τις αποστάσεις πιο μικρές από ότι πράγματι είναι.
Πόσοι άνθρωποι ζουν και αναπνέουν για τις στιγμές εκείνες που θα πακετάρουν τη βαλίτσα τους και θα φύγουν για να συναντήσουν τον σύντροφό τους… δεν είναι εύκολο να περιμένεις κάτι τόσο πολύ, να μετράς το χρόνο αντίστροφα – και να βλέπεις ότι εκείνος πεισματικά αντιστέκεται.

Ερωτας, αγάπη ή απλά ένα καπρίτσιο; | Μαρί 0

Οι σχέσεις δεν είναι εύκολες και τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα όταν εμπλέκονται οι οικογένειες ή ακόμα περισσότερα πρόσωπα, όπως στην κλειστή κοινωνία ενός χωριού. Διαβάστε την προσωπική ιστορία της φίλης Μαρί, που γνώρισε τον έρωτα αλλά αναγκάζεται να ζει μακριά από τον αγαπημένο της για πολλούς λόγους:

Προσπαθώ όλα αυτά τα χρόνια να ξεχάσω αυτήν την ημερομηνία, αλλά δεν μπορώ!   Ήταν Σάββατο 9/12/2000, ήμουν 15 και αυτός 24… μεγάλη διαφορά ηλικίας, ζούσαμε σε χωριό βλέπεις.

Δεν μπορώ να θυμηθώ πως φτάσαμε να καθόμαστε σε ένα παγκάκι και να με φιλάει για πρώτη φορά. Ναι, ήμασταν ζευγάρι. βγαίναμε κρυφά, έβαλα πρώτη φορά τακούνια και βγήκαμε Σάββατο και πολλά άλλα.

Κάπως έτσι ο καιρός πέρναγε και πλέον οι γονείς μου το ξέρανε, ωστόσο συγγενικά πρόσωπα αποφάσισαν να μας χωρίσουν με το έτσι θέλω. Κάποιο Σαββατοκύριακο η αδελφή του (που έκανε κουμάντο στο σπίτι) του είπε: ή αυτή ή εμάς.

Τελικά αυτός διάλεξε τους δικούς του, αλλά με μένα έβγαινε κρυφά και κάπου εκεί ξεκινά ο χαμός… τσακωμοί κάθε μέρα,  ένα χάος!  Πληγώθηκα πάρα πολύ, πόνεσα, έχασα τα πάντα. Είμαι εγωίστρια όμως και από αντίδραση κάνω τα πράγματα πάντα χειρότερα. Έτσι έγινε και στην περίπτωση αυτή: μετά από 1, 5 μήνα τα φτιάχνω με έναν φίλο του από αντίδραση (κράτησε χρονιά αυτή η ιστορία).

Τα χρόνια περνάγανε, αλλά ότι και να γινόταν, μέσα στο χρόνο εμείς θα μιλάγαμε, θα βγαίναμε και πάντα θα επικρατούσε μια ερωτική διάθεση. Ολα αυτά τα χρόνια γίνεται το ίδιο. Αυτός είναι με άλλες και μόλις του στείλω ένα μήνυμα μπορεί να χαλάσει ότι έχει στην ζωή του για μένα.

Με αγαπά, με λατρεύει, είμαι η ζωή του κ ο θάνατος του μαζί. Εγώ τον αγαπώ, τον έχω ανάγκη, δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα πάω στο χωριό και δεν θα τον συναντήσω… Είναι αυτός που με ξέρει καλυτέρα απ’ οποιονδήποτε.

Πριν 4 χρονια ο καθένας πήρε τον δρόμο του και χαθήκαμε για κάνα 2 χρόνια αλλά μετά πάλι στα ίδια. Πλέον εγώ έχω μια σχέση που πάει προς τον γάμο, 600 χλμ μακριά από το μέρος που ζει αυτός. Όταν όμως πάω εκεί, πάντα θέλω να τον δω.

Πέρυσι αποφάσισα να χωρίσω για δικούς μου λόγους, αλλά ξαναγύρισα. Είμαι από μια οικογένεια με οικονομικές δυσκολίες και ο άντρας που σκεφτόμαστε να παντρευτούμε έχει πολύ καλή οικονομική κατάσταση, νοιώθω σιγουριά και δεν θέλω να φύγω. Επίσης είμαστε επαρχία και ντρέπομαι τον κόσμο και τα σχόλια αν χωρίσω και γυρίσω στην πρώτη μου σχέση, ενώ όλοι ξέρουν ότι έχω κάνει και δεύτερη σχέση στο χωριό.

Όμως όταν πέφτω στο κρεβάτι σκέφτομαι την ζωή μου μαζί του, να ζούμε στο σπίτι μας και να με λατρεύει…

Θυμάσαι;

Θυμάσαι

***
Θυμάσαι ;
Σαν τώρα  έτρεμα στη σκέψη πως θα 'ρθεις
Σαν τώρα έλεγες δε θες να κοιμηθείς
Εσύ κι εγώ  στον ουρανό
Ταξίδι ατέλειωτο

Το πρώτο σ αγαπώ

Θυμάσαι;
Πέρασαν μέρες και στα χείλη μας  φιλί
Ήθελε κάτι να μας δώσει απ' τη ζωή
Μαζί τις νύχτες
Μαζί τη μέρα  όλα ήταν πέρα
Εμείς μαζί
Πάντα εκεί πάθους στιγμή

Ο πρώτος έρωτας

Θυμάσαι;
Λόγια ψυχής
Αναπνοές δώρα ζωής να λες με θες να λέω εγώ
Πως σ αγαπώ  ν ανησυχείς να ανησυχώ
Μικρή ψυχή μικρός κι εγώ
Τα πρώτα βήματα μας
Στα μέρη της καρδιάς μας

Η πρώτη αγκαλιά μας

Θυμάσαι ;
Καλοκαιριού χίλιες στιγμές
Θάλασσα ήλιος ζεστές καρδιές
Πάλη να ζήσει αυτή η αγάπη
Πάλη να βάψει χαράς το δάκρυ
Ώσπου

Αγγίξαμε ουρανό

Θυμάσαι;
Μέρες εγώ κι εσύ
Ξανά ζωή απ' την αρχή
Απλές γεμάτες πέρασε πάλι κι αυτός ο μήνας
Πότε κοντεύει να κλείσει χρόνος
Μακριά ο πόνος μα να σου εκεί
Ήρθε ο καιρός άλλη εποχή

Το πρώτο δάκρυ




Θυμάσαι;
Αγώνας σκέψεις
Χαρά με λύπη γλυκός ο πόνος
Κυλούσε ο χρόνος σαν χωρισμός
Λίγες οι ώρες λίγες οι λέξεις
Μα στην καρδιά μας
Φωνή η ψυχή μας

Εκεί θ αντέξεις !!!!!

Θυμάσαι ;
Δεν την παλεύω μακριά σου όχι
Δεν ζω ζωή μου χωρίς εσένα
Είναι η αγάπη θαρρείς σαν ψέμα
Όλα τ αντέχει όλα τα έχει
Κι όμως κανείς κανείς ψυχή μου
Δεν θα μπορέσει
Θα 'μαι δικός σου θα σε δική μου
Μαζί μου μόνο η δικιά σου αγάπη

Πήρε μια θέση

Θυμάσαι;
Εγώ θυμάμαι και δεν φοβάμαι
Κάποτε εσύ μου το 'χες πει
Αυτό το παραμύθι έχει ήρωες εμάς
Σ' αυτό το παραμύθι σ αγαπώ και μ αγαπάς
Κι εγώ έκανα τάμα στο θεό
Όσο αναπνοή μου ζω
Οπού σταθώ όπου βρεθώ

Να σ αγαπώ
***
29 Δεκ 2012
***

Ποίηση:Γιάννης Παππάς

Πνοή του έρωτα Το σ αγαπώ σου

Το σ αγαπώ σου

Το σ αγαπώ σου 

***
Κλείνω τα μάτια
Τρέμουν τα χείλη
 αίσθηση λάγνα
Μες τ αποδείλι

Λευκά σεντόνια
Κι απέξω χιόνια
Δες πως οι ώρες
θα γίνουν χρόνια

Χάδι στα χείλη
απ' την πηγή σου
Έρωτα αρμύρα
φωνή δική σου

«Πάρε με τώρα
να 'μαι δική σου»
Κι εγώ διψάω
στην ηδονή σου

Χέρια μου πάλι
πάνω στο στήθος
αυτό το βράδυ
μοιάζει με  μύθος

Χείλη στη δίνη
εκεί του πάθους
γεύση του πόθου
άρωμα  άνθους

Έμπα κι απόψε
μες την ψυχή μου
έρωτα δωσ' μου
γίνε δική μου

Πάρε με μέσα
στ απόκρυφα σου
σώμα και πνεύμα
κάνε  δικά σου

Πες μουσική μου
άγιες τις λέξεις
αναπνοή μου
ζωή να κλέψεις

Πες τ όνομα μου
φως και φωτιά μου
να μπεις να κάψεις
τα σωθικά μου

Βλέπω και θέλω
να γίνω ένα
με την αφή σου
να μπω στο αίμα

θέλω μαζί σου
να τελειώσω
την ηδονή μου
πάλι να λιώσω

Κι εσύ ζωή μου
Αναπνοή μου
ρυθμό να βάζεις
στην μουσική μου

Ακούω πνοές σου
φωνές αγγέλων
πάντα μαζί σου
παρόν και μέλλον

Θέλω ν ανοίξω
ρωγμή στον κόσμο
να σ ακουμπήσω
να βρω τον τρόπο

Αυτόν που βγάζει
μες τα φιλιά σου
δρόμους χαράζει
στην αγκαλιά σου

Θε να κυλίσω
απ' το λαιμό σου
εκεί στο στήθος
μες το σφυγμό σου

Μικρή σταγόνα
πόθου ιδρώτας
ως τη λαγόνια
χάραγμα ρότας

Τα δυο μου χείλη
να ταξιδέψω
ως τ' ακρωτήρι
πάθος να κλέψω

Κι όταν θα φτάσω
στης ήβης χάδι
μες το βυθό σου
μες το σκοτάδι

Θε μου θα τρέμεις
μες το νοτιά μου
κι άλλα θα θέλεις
λάγνα φιλιά μου

Πόσες ανάσες
μαζί σου ακόμα
να 'χουν του έρωτα
κόκκινο χρώμα

Όσα τ αστέρια
αυτού του κόσμου
μαζί σου ώρες
ας είχα φως μου

Έρωτα  εσένα
πόθου μου γεύση
μαζί  με μένα
η ζωή να κλέψει

Γλυκιά μου αγάπη
Χάδι σου δως μου
Κάνε με πάλι
Κορφή του κόσμου

Να αγναντεύω
Τ άγιο σου σώμα
Να ανασαίνω
Δικό σου στόμα 

Γλυκά στο στήθος
Με την αφή σου
Φιλιά σου πλήθος
Κάνε γραφή σου

Γράψε δικό σου
Χείλη μου απόψε
Το σ αγαπώ σου
Τον πόνο κόψε
***

2 Ιαν 2013
***

Ποίηση:Γιάννης Παππάς

Κορμιά τα δυο σαν ένα

Κορμιά τα δυο σαν ένα 

***
Ας έκανα ταξίδι
Στα μέρη της αφής σου
Ας είχα για παιγνίδι
Το χρώμα μιας  υφής σου

Ερωτικής και λάγνας
Στου στήθους την πορφύρα
Ηδονικής και πλάνας
Σαν χείλη στην αρμύρα 

Για μένα όλος ο κόσμος
Η γη και ο ουρανός μου
Είναι  ο δικός σου δρόμος
Π' ανοίγεται εμπρός μου

Αφήνω την καρδιά μου
Να τρέξει εκεί κοντά σου
Ψελλίζουν τα φιλιά μου
Και ψάχνουν τα δικά σου

Εισπνέω σ αγαπάω
Εκπνέω σε λατρεύω
Για ώρες σου μιλάω
Κοντά μου σε γυρεύω

Εξωτικό μου στόμα
Του παραδείσου γεύση
Μες της ψυχής το δώμα
Για πάντα πήρες θέση

Ματιά μου συνουσίας
Πανέμορφη μου εικόνα
Συ την ζωή ουσίας
Την έκανες πια τώρα

Γυμνή μου εσύ σταγόνα
Πάνω σου ταξιδεύω
Αγγίζω  τη  λαγόνια
Τη νιοτη σου γυρεύω

Σκιρτισες συ ανθέ μου
Στο χάδι στο κορμί σου
σε θέλω τόσο θέ μου
πνοή του παραδείσου

Κοιτώ το πρόσωπο σου
αγγέλου όψη μοιάζει
το στήθος το δικό σου
τα χείλη μου φωνάζει

Μοιάζει κρασί σταγόνες
θαρρείς αδημονούνε
ζώνες ερωτογόνες
στα χείλη μου να μπούνε

Ανάμεσα τους τρέχουν
ποτάμι τα μαλλιά σου
χρυσό κι ασήμι  πλέκουν
 σκέπασμα στην καρδιά σου

Χάδι μου της αφής σου
πνοή στα δάχτυλα σου
αγγίζεις το κορμί μου
στα χέρια τα δικά σου

Έχεις εκεί ανθίσει
του έρωτα τη λόγχη
βαριά  πια ανασαίνουν
στο στήθος μου οι βρόγχοι

Αφήνεις στο κορμί σου
πόρτες του παραδείσου
να μπω την ηδονή σου
να δώσω στην ψυχή σου

Κορμιά τα δυο σαν ένα
μετάξι στα σεντόνια
η ώρα μοιάζει ψέμα
που το προσμένω χρόνια

***

19 Ιανουαρίου 2013
***
Ποίηση:Γιάννης Παππάς

Για μας τους δύο

Για μας τους δύο

*** 
Ήθελα να 'ρθω να σου γράψω μια στροφή
Να 'χει δυο στίχους  της ματιάς σου την αγάπη
Και άλλη μια με τα δυο χείλη να σου πω
Να κάνουν ρίμα με, στα μάτια μου το δάκρυ

Να γίνουν ποίημα να μοιάζει την ψυχή σου
Που αγαπώ και δυο φορές σαν στο κορμί σου
Να κάνω ποίημα  για δυο για μας τους δύο
Να ανθίζει  όμορφες στιγμές μας μες το κρύο

Ήρθες εχθές ξανά σαν ήλιος σε γιορτή
Μαζί μ αγγέλους και νεράιδες  μες το βράδυ
Ήρθες και δώρο σου μου έφερες ψυχή
Για να γεμίσω της καρδιάς μου τ' ακρογιάλι

Πέρασες  κι άφησες αρώματα και χρώμα
Γέμισε έρωτα   το της καρδιάς μου δώμα
Άγγιξες  σώμα και στο πρόσωπο σου εκεί
Μ ένα χαμόγελο μου πήρες την ψυχή

Στα δυο σου χέρια πήρες θε μου  τα ζεστά σου
Κάθε μου χέρι μέσα εκεί στην αγκαλιά σου
Και σαν στα μάτια μου ταξίδεψες  αγάπη
το πρόσωπο μου πάλι έπλυνες με δάκρυ 

Έσκυψες θε μου  μες τα χείλη μου σπονδή
από το στόμα σου του έρωτα σταγόνες
Αγάπης γεύση  από του έρωτα κρασί
και φύγανε όλοι της ζωής μου οι χειμώνες

Κοίταξα πάνω απ' της ζωής τον ουρανό
είδα γραμμένο εκεί παντού το σ αγαπώ
Από της πένας σου το διάφανο μελάνι
ψυχή και σώμα μου που θέλει να τρελάνει

Κοίτα με φως μου μες στο δάκρυ σου κυλώ
Κοίτα με αγάπη μου κοντά σου είμαι εγώ
Δωσ' μου το χέρι σου κι απόψε να κρατήσω
Άκου με πάλι στην καρδιά σου θα μιλήσω

Πονάει  η αγάπη ναι το ξέρω το 'χω νοιώσει
μα εγώ ζητάω από σένα κι  άλλη τόση

κι αν είναι ο πόνος μας διπλός  ας γίνει ένας
μονάχα εγώ πια να πονώ άλλος κανένας

Εγώ τον πόνο σου να πάρω
Σ αγαπώ
***
19 Οκτ 2012

***

Ποίηση:Γιάννης Παππάς