Εσύ δε θα μπορέσεις μόνος!!!

Εσύ δε θα μπορέσεις μόνος!!!

Να μπορούσες να έμπαινες για ένα λεπτό στην καρδιά μου, ένα λεπτό βρεΚαημέ

θα καταλάβαινες τόσα…

 Να ήξερες τι πόνο κρύβω εκεί βαθιά, που αμφιβάλω αν θ’ άντεχες  έστω κι ένα λεπτό ή

αν θα το έβαζες στα πόδια, να φύγεις τρέχοντας να πας να κρυφτείς κι εσύ όπως κι οι άλλοι…

Τώρα τι ρωτάς τι μου συμβαίνει, γιατί αναστενάζεις, γιατί δυναμώνεις τον πόνο, δε σου φτάνει τόσος;

Άπληστε σκληρέ Καημέ, πάψε να με ματώνεις, με πονάς κι Εσύ όπως όλοι,

μα τι έχω φταίξει και με βασανίζετε…

ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ …

 Μια πληγή είμαι ολάκερη, μόνη μου δε γιατρεύομαι, όσο κι αν προσπαθώ…

Κάποτε είχα ακούσει για ένα θαυματουργό φάρμακο… Αγάπη λέγεται, αν θυμάμαι καλά

τέτοιες στιγμές δεν θυμάμαι ούτε τ’ όνομά μου.. Ξέρεις πόσα χρόνια το ψάχνω;

Ξέρεις πόσα παπούτσια λιώσανε να γυρίζω να τη βρω ; Αγάπη, που είναι η αγάπη;

 Τι χρώμα έχει, είναι ακριβή, είναι πικρή;

Φάρμακο είναι ,άρα ένα άκακο δηλητήριο κι αυτό ,ίσως γι’ αυτό δεν πρέπει να το πάρω

 ίσως γι’ αυτό δεν το βρήκα ποτέ, μάλλον είμαι τυχερή και πρέπει να είμαι χαρούμενη που ζω χωρίς αυτήν

να γελάσω δηλαδή και γιατί δεν το κάνω τόση ώρα, γιατί; Ποτέ δεν είναι αργά θα μου πεις..

Μη φωνάζεις σταμάτα, σ’ άκουσα ,άκουσέ με κι εσύ τώρα, το γέλιο μου θα τραντάξει,

να δω ποιος θα με σταματήσει,

Ξεχνιέμαι όταν γελάω, ξεχνώ να σταματήσω, δε το συνηθίζω μα όταν ….

Αναρωτιέμαι μήπως είναι ένα συστατικό απ’ τα πολλά της αγάπης κι αυτό

 γιατί περνά λίγο ο πόνος γελώντας…

 Ναι ξέρω, ξέρω τι θα πεις ,όλα τα ξέρεις εσύ, τώρα μπορείς να μου πεις πως θα σταματήσω αυτό

το σπαστικό γέλιο,

 το ψεύτικο, το ηλίθιο, το άνοστο…που για λίγο περνά  ο πόνος ακούγοντάς το και μετά γίνεται λυγμός

μια απ’ τα ίδια στο ίδιο καζάνι θα βράσουμε απόψε κι αφού είσαι μαζί μου, μαζί θα καούμε…….

Σου είπα πάψε να μ’ ακολουθείς ,μα δεν μ’ ακούς, τώρα θα δεις την φλόγα που με καίει

\έτσι λίγο για να αισθανθείς εμένα και να δεις τ’ όριά μου,

να δεις τι περνάω μ’ όλα αυτά που μου κουβαλάτε

και με φορτώνετε χωρίς να με ρωτάτε, απλά μου τα δίνετε για να φύγουνε απ’ την πλάτη σας ….

Αισθήσεις σας Βαρέθηκα, αν δεν φύγετε εσείς θα βρω  τρόπο να σας ξεφύγω με ή χωρίς την αγάπη,

έτσι κι αλλιώς κατάφερα να επιβιώσω.. εσείς να δω τι θα κάνετε χωρίς εμένα,

θ’ αντέξετε άραγε , θα βρείτε αλλού να μείνετε;…

 Αδύνατον μου φαίνεται με βρήκατε ελαστική και με χρεώσατε,

τώρα θα με ψάχνετε και μην κουνάς το κεφάλι..

 Ξέρεις τι βάρη σηκώνω, μπορώ να τα καταφέρω Καημέ, εσύ δε θα μπορέσεις μόνος!!!

~ από Maria Pepikidou στο 25/04/2009.